چند روزه میخوام یه متن بنویسم در خصوص اینکه امسال اولین عیدیه که ما نیستیم و حاج قاسم هست.
خیلی کلنجار رفتم که چی باید بنویسم و از کجا باید بنویسم. نتونستم.
یه بیت رو تمام این ساعتها که گوشی به دست دنبال کلماتی بودم که بتونم بگم چقدر جای حاجی امسال خالیه زمزمه میکردم:
اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است
دنیا برای از تو نوشتن مرا کم است.
حرفی ندارم نه برای تبریک عید نه لغاتی رو بلدم که بتونه بنویسه چقدر دلمان بعد از سلیمانی گرفته است.
مطمئنم تا وقتی زنده ایم سلیمانی جایش در قلبمان خواهد ماند با یک اندوه تمام نشدنی.
حاج قاسم عیدت مبارک.
درباره این سایت